Cichy towarzysz mojego życia!

Dziś liturgiczne wspomnienie św. Dominika Savio, patrona ministrantów i kobiet rodzących oraz oczekujących na potomstwo.

Jeśli się nie mylę jest najmłodszym świętym.

W wieku 7 lat, przyjmując komunię świętą postanowił: „raczej umrę, niż zgrzeszę”. I dotrzymał słowa.

***

Czytając sobie o nim, dzisiejszego przedpołudnia, w mojej pamięci ożywiły się wspomnienia związane z Salezjanami. Zdałam sobie sprawę, że towarzyszą mi od najmłodszych moich lat aż po dziś dzień.

Jako dziecko chodziłam do przedszkola Salezjańskiego prowadzonego przez Siostry. Pamiętam kilka sytuacji z przedszkola, niektóre Siostry. Najmilej wspominam przedstawienie, w którym mogłam zagrać samą Laurę Vicuna. :)

Jako nastolatka przez jakiś czas uczęszczałam na spotkania formacyjne SPE - Salezjańskiej Pielgrzymki Ewangelizacyjnej i dwa razy doszłam z nimi na Jasną Górę. To niesamowite przeżycie.

Teraz moje dzieci chodzą do przedszkola Sióstr Salezjanek :)

Myśląc o nich, o ludziach, których poznałam, o wychowawcach, animatorach o Siostrach...

Chciałabym im powiedzieć wszystkim DZIĘKUJĘ! 

Mimo tego, że to Zgromadzenie zakonne nie odegrało najważniejszej roli w moim życiu, nie przeżyłam tam nadzwyczajnego nawrócenia, to....

Sieją cierpliwie od tylu lat Boga w moje serce... Cicho i pokornie...

św. Dominiku dziękuję za podsunięcie tych myśli i wspomnień...

Dziś zdrowaśka w ich intencji :)

Miłego wieczoru i spokojnej nocy Kochani!

p.s. o mamma mia jak mogłam o tym zapomnieć :) Przecież jestem zatrudniona w Salezjańskim przedszkolu, jako wychowawca :) Wprawdzie od 7 lat nieaktywną przedszkolanką jestem, ale jednak tam pracowałam i na liście pracowników figuruję :) 
No nie... sama zaczynam być zdziwiona - ile mnie z nimi łączy :)
Panie Boże chcesz mi przez to coś powiedzieć???? :)